บทความวิจัยเรื่อง ประเด็นศึกษาเกี่ยวกับภาษาในงานวิจัยด้านวรรณกรรมไทยร่วมสมัย
ระหว่าง
พ.ศ.
2533-2552 : การสำรวจภาพรวม
วรรณกรรมร่วมสมัย หรือที่เรียกว่า วรรณกรรมปัจจุบันในที่นี้หมายถึง นวนิยาย เรื่องสั้น กวีนิพนธ์ บทละคร เพลงและสารคดีต่าง ๆ
ในการศึกษาภาษาในงานวรรณกรรมเป็นเรื่องสำคัญมากในการศึกษาวรรณกรรม
โดยส่วนมากแล้วงานวิจัยทั่วไปส่วนใหญ่จะศึกษาวรรณกรรม ในด้านของเนื้อหา รูปแบบ
ตัวละคร ฉาก กลวิธีในการประพันธ์
นักภาษาศาสตร์ จะมุ่งศึกษาวรรณคดีหรือภาษาที่แตกต่างกัน
โดยใช้ทฤษฎีด้านภาษาศาสตร์ เพื่อทำความเข้าใจงานวรรณกรรมให้ลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น
ดังนั้นงานวิจัยของนักภาษาศาสตร์จึงต่างจากงานวิจัยทั่วไป
เพราะเป็นการผสานความรู้ทางด้านภาษาศาสตร์และวรรณกรรมเข้าด้วยกัน
การศึกษานี้จึงเป็นประโยชน์ต่อการศึกษาทั้งทางด้านวรรณ กรรมร่วมสมัยและทางด้านภาษาศาสตร์
ผลของการวิจัย
การศึกษาภาษาโดยใช้ทฤษฎีทางภาษาศาสตร์
1.
การศึกษาภาษาระดับเสียง ศึกษาเรื่อง
การเพี้ยน
เสียงวรรณยุกต์ และอิทธิพลของสระ
พยัญชนะที่มีรูปแบบต่อการเพี้ยนเสียงวรรณยุกต์ ในเพลงไทยสากล
2.
การศึกษาภาษาระดับคำ ศึกษาเชิงภาษาศาสตร์ที่เกี่ยวกับคำจำแนกเป็น
2
กลุ่มคือ
ด้านศัพมูลวิทยา ศึกษาประวัติที่มาของคำ การยืมคำ
และการเปลี่ยนแปลงทางความหมาย ของคำ
ด้านวิวัฒนาการของคำ
3.การศึกษาภาษาระดับประโยค ศึกษาตวามสัมพันธ์ของคำในโคลงสร้างของประโยค
และวลี อาจกล่าวได้ว่าคือวิธีการนำคำต่าง
ๆมาเรียงร้อยเป็นประโยคหรือวลี เพื่อใช้ในการสร้างวรรณกรรม
4.การศึกษาภาษาระดับความหมาย ศึกษาภาษาด้วย 2
ทฤษฎี คือ
ทฤษฎีอรรถศาสตร์
ทฤษฎีทางวัจนปฏิบัติศาสตร์
5.การศึกษาภาษาระดับข้อความ ศึกษาการเลือกใช้คำ ประโยค
ที่นำมาแต่วรรณกรรม
6.การศึกษาเชิงภาษาศาสตร์ชาติพันธ์
ศึกษาในฐานะที่ภาษาเป็นสิ่งสะท้อนความคิดการมองโลกของเจ้าของภาษา
7.การศึกษาเชิงสัญญาณศาสตร์ ศึกษา ภาษาสัญลักษณ์ รหัส
สัญญาณและเครื่องหมายต่าง ๆ
การศึกษาลีลาการใช้ภาษา
1.การเลือกใช้เสียงในการประพันธ์
ศึกษาเกี่ยวกับรูปแบบเสียง
เช่น มาตรา จังหวะ คำเลียนเสียงธรรมชาติ
2.การศึกษาการใช้คำประเภทต่าง
ๆ ศึกษาว่ามีคำประเภทใดบ้างที่ส่งผลให้วรรณกรรมมีความไพเราะ
3.การศึกษาการใช้ภาพพจน์ ศึกษากลวิธีการแต่โดยใช้ภาพพจน์ เช่น
อุปมา อุปไมย อติพจน์ นามนัย เป็นต้น
4.การศึกษาลีลาการใช้โวหาร
ศึกษาการใช้โวหาร
5
ประเภท คือ บรรยายโวหาร เทศนาโวหาร สาธกโวหาร พรรณนาโวหาร และอุปมาโวหาร
5.การศึกษาลีลาการใช้ภาษาในภาพรวม
ศึกษาการใช้ลีลาภาษาในการแต่ไม่ว่าจะเป็น
คำ โวหาร ภาพพจน์ และสำนวน
6.การศึกษาลีลาการใช้ประโยค ศึกษาการจำแนกประโยคประเภทต่าง ๆ
ด้วยเกณฑ์ที่ต่างกัน
ในการวิจัย นักวรรณคดีเเละนักภาษาศาสตร์ มีความสนใจหรือจุดประสงค์ในการศึกษาภาษาที่เเตกต่างกัน นักภาษาศาสตร์จะให้ความสำคัญกับวรรณกรรมร่วมสมัยในฐานะที่เป็นข้อมูลทางภาษาในการศึกษาประเภทหนึ่ง ส่วนนักวรรณคดี จะให้ความสำคัญกับภาษาในเรื่องของลีลากรือท่วงทำนองในการประพันธ์ ดังนั้นผลการวิจัยของทั้งสองจึงมีลักษณะเเตกต่างกัน
การใช้ภาษาศาสตร์ในการวิจัยวรรณกรรมร่วมสมัย ยังมีไม่มาก บทความวิจัยเรื่องนี้จึงเเสดงให้เห็นถึงความสำคัญของภาษาศาสตร์ที่มีต่อการวิจัยวรรณกรรมร่วมสมัย ว่ามีประโยชน์ในด้านต่าง ๆ ตามผลของการวิจัยข้างต้น ฉะนั้นเเล้วความเเตกต่างในการวิจัยของนักภาษาศาสตร์ จึงเป็นประโยชน์ ทั้งในด้านของวรรณกรรมเเละภาษาศาสตร์ด้วย
อ่านข้อมูลเพิ่มเติมได้จาก
https://www.academia.edu/6944910/_._._2533-2552_
—เขียนโดย
—นางสาวจิราภรณ์
สีพลเรือน รหัสนักศึกษา 54112520013
—หลักสูตรภาษาไทย
คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
—มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น